Έτσι λέγαμε τα βιβλία τούτα με την αδελφή μου, τότε. Πότε; Ημερομηνία δεν υπάρχει, ούτε όνομα συγγραφέα. Μετάφραση από γαλλικό πρωτότυπο, φως -φανάρι. Η Λιλίκα στο βουνό, στη θάλασσα, στο δάσος κλπ, κλπ. Ολόκληρη σειρά, τα ζητούσαμε φαίνεται και οι γονείς μας τα προμήθευαν αδιαμαρτύρητα. Μερικά σώζονται, γλυκιές αναμνήσεις. Η Λιλίκα μία κούκλα, τρισχαριτωμένη, δυναμική,κοσμοπολίτισσα και ικανή. Όλο χαμόγελα κι ένα μέλλον μπροστά της όμορφο σαν ζωγραφιά. Σαν τις ζωγραφιές των βιβλίων της. Πρέπει να ήμουν εντελώς ταυτισμένη μαζί της. Θυμάμαι ότι ζητούσα από τη μάνα μου να με χτενίζει όπως χτενισμένη ήταν η Λιλίκα, κι εκείνη πανώβαζε. Βρε μπας και ήταν η Μπάρμπι των ΄60; Κι αν ήταν... χαλάλι της.!Δε ντρέπομαι να πω ότι ακόμη και σήμερα ψάχνω να δω σκυλί όμοιο με τον Παταπούφ. Ούτε ότι νιώθω ακόμη τη μακριά επίγευση εκείνης της ταύτισης. Χωρίς δε ενοχές, αγόρασα στη μικρή μου ένα χορταστικό corpus Λιλίκες που επανεκδόθηκε. Και γιατί διάλεξα σήμερα τη Λιλίκα που πάει στο σχολείο; Μα γιατί είναι ακριβώς αυτή η επίγευση που κρατάει καμμιά σαρανταριά χρόνια τώρα. Η εντός μου Λιλίκα εξακολουθεί να πηγαίνει κάθε μέρα στο σχολείο και είναι η μόνη από τις ιστορίες της που έχει πάρει σάρκα και οστά. Ίσως όχι τόσο ρόδινη και αισιόδοξη, αλλά χειροπιαστή. Κάτι ήξεραν, τελικώς, οι μαμάδες του ΄60 που μας πάσαραν τα πρότυπα των καλών κοριτσιών...
(Αφιερωμένο στην doll, που με καλοδέχτηκε και που έκανε την αρχή με τη δική της Πολυάννα).
2 σχόλια:
Τώρα οι Λιλίκες μετονομάστηκαν σε Μαρίλη... Αν θέλεις δες εδώ.
Επίσης, βγήκαν σε 2 ή 3 τόμους, πολλές ιστορίες μαζί στον κάθε τόμο, απο τις (παιδικές) εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Και για μένα και την αδελφή μου ήταν τα αγαπημένα μας...
Πιο πολύ "η Λιλίκα φροντίζει τον κήπο της"!
Σ΄ευχαριστώ lemon που μπήκες στον κόπο να διαβάσεις τόσο παλιά ανάρτηση. Έχω ήδη βρει ενδιαφέροντα στοιχεία σχετικά. Αν θέλεις διάβασε το post "Λιλίκες ξανά".
Δημοσίευση σχολίου