Breakfast at Tiffany's

<

Θυμάστε; Αξέχαστη ταινία, αξέχαστη 'Ωντρεη...Και τα φορέματα...Ω, τα φορέματα... Τόσο κομψά και στυλάτα! Σχεδόν όσο και αυτά που χαζεύω στην αγαπημένη μου βιτρίνα, είκοσι μέτρα από το μουράγιο του Θερμαϊκού. Έτσι λοιπόν, ένα κρύο απόγευμα (όχι πρωινό, συγγνώμη Ώντρεη...) του περασμένου χειμώνα , ιδού:



"...Μμμ... Για δες... Θα μπορούσα; Και βέβαια θα μπορούσα..."



Ένα μοναδικό και ιδιαίτερο ρούχο. Στην πραγματικότητα δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα μακρύ και φαρδύ κασκόλ με κουκούλα που έφερε χαμηλά στους γοφούς στενή ζώνη και ένα ζευγάρι όρθιες "τσέπες ναυτικού" ακριβώς κάτω από το στήθος.


Καθόλου μανίκια, καθόλου πλάτη, μόνο ένα μικρό τμήμα πίσω που παρέπεμπε σε κουκούλα φραγκισκανού καλόγερου. Συνδυασμένο υπέροχα με λευκή κρουαζέ μπλούζα και λευκό παντελόνι. Classy!
Αλίμονο. Το πανάκριβο, απαλό ,γνήσιο, μπεζ αλπακά μαλλί που χρησιμοποίησα ήταν μία καταστροφή! Το αντικείμενο των πόθων μου, αυτό που μου θύμιζε τον αδελφό Γουλιέλμο και "Το όνομα του ρόδου" έβγαινε από τις νούμερο 4 βελόνες μου ένα βαρετό και μονότονο μακρινάρι! Όταν δε έφτασα στην κουκούλα δεν μπορούσα να την κάνω ζάφτι με τίποτε. Κοντή, στενή, "λίγη". Γενικά, αντί για τον πολυθρύλητο μεσαιωνικό "αέρα" λάβαινα ένα μισερό πράγμα όπου οι πόντοι της καλής μεριάς του πλεκτού φαίνονταν ιδιαιτέρως ανεπιθύμητοι και οι ούγιες αμήχανες.
Παρά τις προσπάθειές μου ο χρόνος περνούσε. Πιστεύω πως έχω έρθει στον κόσμο με μετρημένα τα πλεχτά που πρέπει να τελειώσω. Δεν μου επιτρέπεται λοιπόν να σπαταλάω χρόνο. Ήταν πια καιρός να μαζεύω τα χειμωνιάτικα και να βάλω μπρος τα ανοιξιάτικα και καλοκαιρινά projects. Φοβερή απογοήτευση, από όποια μεριά και αν το έβλεπα. Ανίκανη πλέκτρια με ανικανοποίητο φαντασιακό. (Γιατρέ μου, ακούγεται σοβαρό...). Τι κι αν παρίστανα την ψύχραιμη; Another UFO in my closet. So, what? Και ξαφνικά, μεσούσης πλέον της άνοιξης:

Ω, τύχη αγαθή!

Ένας μπούσουλας! Ας είναι. Ποιος θα το μάθει εξάλλου; Μα για κοίτα, θέλει λαιμόκοψη το άτιμο, γι αυτό δεν έστρωνε η κουκούλα... Και νομίζω ότι στο τέλος μια φόδρα θα το έκανε αληθινό ρούχο. Κι έτσι το must have item της εγχώριας Holly Golightly κοιμήθηκε ήσυχα μέχρι τον φετινό χειμώνα, κάτω από ένα παχύ στρώμα άλλων UFO ( Mισών και Ανέσωτων Πλεκτών επί το ελληνικότερον, ΜΑΠ για συντομία). Όπως θα κοιμηθείτε κι εσείς τώρα καλά μου παιδάκια, μέχρι αύριο που θα σας πω τη συνέχεια και το τέλος της ιστορίας μας...