Σκοτεινά παραμύθια

Ανήμερα του Αη-Γιώργη, μέσα στο Carrefour της Παρασκευής μας, μια οθόνη τρέχει τις ειδήσεις, η προσφυγή είναι αλήθεια, δηλαδή εσύ τι περίμενες, το Καστελόριζο μακριά, ο ΓΑΠ εκπυρσοκρότησε, στον πάγκο των τυριών το πάτωμα γλυστράει, δε ξέρω ακόμη τι να μαγειρέψω σήμερα, κοίτα, τι σαβούρα φορτώνουν ο κόσμος στα καρότσια, θα πάρω ποτέ σύνταξη, σήμερα προσφορά στα Delica.

(...)
-Καθόμουν στο παραθύρι μου και διακένταγα. Κι ένας αετός πέταξε και μου είπε: "Διακεντάς, δειακεντάς, αλλά πεθαμένο άντρα θα πάρεις". Σκοινί της κρέμασης, τι να κάνω; ρώτησε απελπισμένη η βασιλοπούλα.
-Να κρεμαστείς, είπε το σκοινί της κρέμασης.
-Περίμενα ξάγρυπνη, τρία χρόνια, τρεις μήνες, τρεις μέρες, τρεις ώρες και τρεις μετζαώρες, μ' αποκοιμήθηκα για λίγο. Το βασιλόπουλο τώρα που ξύπνησε αγάπησε άλλη. Μαχαίρι της σφαής, τι να κάνω;
-Να σφαχτείς, είπε το μαχαίρι της σφαής.
-Ήμουν βασιλοπούλα και κατάντησα να βόσκω χήνες. Πέτρα της υπομονής, πες μου τι να κάνω.
-Να κάνεις υπομονή, είπε η πέτρα της υπομονής. (...)
Μα τι διαβάζεις στα παιδιά, σώπα, ξέρω τι διαβάζω, στο τέλος όλα γίνουνται όμορφα, ο κόσμος είναι απλός, το καλό θριαμβεύει, ωραίος ο μανιχαϊσμός, τα παιδιά χαμογελούν, τα ματάκια ταξιδεύουν, η ψυχή ησυχάζει. Παραμύθι, παραμυθία, παρηγοριά. Αλλά και παραμύθα, παραμυθιάζω, παραμύθας. Διαλέξτε. Ήρθε η ώρα.

Στην πέτρα της υπομονής προσμένουμε το θάμα
που ανοίγει τα επουράνια κι είν' όλα βολετά
προσμένουμε τον άγγελο σαν το πανάρχαιο δράμα
την ώρα που του δειλινού χάνουνται τ' ανοιχτά

τριαντάφυλλα... Ρόδο άλικο του ανέμου και της μοίρας,
μόνο στη μνήμη απόμεινες, ένας βαρύς ρυθμός
ρόδο της νύχτας πέρασες, τρικύμισμα πορφύρας
τρικύμισμα της θάλασσας... Ο κόσμος είναι απλός.

Γιώργος Σεφέρης, "Ερωτικός λόγος" Ε' 1931