Medousa

Αν οι εκλογές της 6ης Μαΐου προσέφεραν κάποια ελπίδα, αυτή ήταν το τέλος των αμέριμνων αυτοδυναμιών και η δημιουργία  κυβερνήσεων συνεργασίας. 

Η ελπίδα αυτή εξέλειπε.  Το "σάπιο πολιτικό σύστημα" είναι ακόμη εδώ, πετρωμένο, με τα παρακλάδια του, τις παραφυάδες, τις περικοκλάδες και τα φιντανάκια. Οι καταγγέλλοντες είναι και  οι μελλοντικοί θεράποντες.  Μαθητευόμενοι  μάγοι,  γουάναμπι πρωθυπουργοί, ολύμπιοι ρήτορες,  σαράντα μεραρχίες ελλήνων χριστιανών, πατροκτόνοι μπαλτατζήδες με το τζουλούφι,  δημόσιοι υπάλληλοι που έπαψαν να μπουκώνονται από το θεριό του δικομματισμού καθώς  και λοιπές φίλιες δυνάμεις, όλοι είμαστε εδώ.

 Οι επιδιώξεις μας  δεν άλλαξαν γιατί δεν άλλαξαν και οι ανάγκες μας. Μια ψιθυριστή κουβέντα που είχε αρχίσει να γίνεται πριν τις εκλογές για το ηθικό περιεχόμενο της κρίσης δεν είναι πια χρήσιμη σε κανέναν. Τα ζητήματα της προσωπικής ευθύνης, της απαλλαγής από την φαυλότητα ενός πολύ καθημερινού και δικού μας σύμπαντος, η αμηχανία της τρίτης ελληνικής δημοκρατίας μπροστά  στο ερεβώδες στίγμα του "εγέρθητι" , όλα κουρμπάνι μπρος  στη  γλυκιά ελπίδα της εφόδου στα χειμερινά ανάκτορα.  Μόνο που το "έπος του λαού" γυρίζεται πλέον ως πολύ - πολύ ελληνική, και καθόλου ευρωπαϊκή, τραγωδία. Δεν πάμε καλύτερα να δούμε το "Games of thrones", λέω εγώ;