Γούρι, γούρι

`

Η κάλπικη. Σχολική. Η δεύτερη για φέτος. Λέτε να είμαι τυχερή; Συνοδεύεται μάλιστα και από άδεια μιας ημέρας. Μη ψάχνετε αδίκως στο Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα για να τη βρήτε. Του Αγίου Αρτζιμπούρτζη*. Η εβδομάδα του Αρτζιμπούρτζη. Βοήθειά μας.

Η αληθινή. Ο Γιώργης και ο δράκος. Λίρα εκατό. Trustworthy. Ψάξε, ψάξε, δε θα τη βρεις.




Η ψηφοδόχος. Το άσπρο και το μαύρο. Η δεξιά πλευρά, του ΝΑΙ, βαμμένη άσπρη. Εξ' ου και το μαυρισμένο ΝΑΙ, να κάνει την αντίθεση. Η αριστερή πάλι κατάμαυρη. Είπαμε, ο δυισμός και στα χρόνια μας ζει και βασιλεύει. Πόσο περισσότερο κάποτε. Εξάλλου η δεξιά μπάντα πάντοτε ήταν η καλή, η ευλογημένη, η θετική. Το δεξί χεράκι, το καλό, η δεξιά του Κυρίου. Όλα δεξιά. Όλα καλά.
Για κάθε υποψήφιο υπήρχε μια τέτοια κάλπη σε κάθε εκλογικό τμήμα. Έβαζε ο ψηφοφόρος το χέρι του στο άνοιγμα κρατώντας ένα σφαιρίδιο. Μολυβένιο. Εκεί, στη μυστικότητα του κουτιού, το άφηνε να κυλίσει είτε στη μεριά του ναι, είτε στη μεριά του όχι. Στο φινάλε μετρούσαν τα ναι και τα όχι κάθε υποψήφιου, δηλαδή πόσα είχε στο άσπρο και πόσα στο μαύρο και έβγαζαν τα αποτελέσματα. "Μαυρίζω", "τον μαύρισαν", "μαύρο στο Μαυρογιαλούρο" και τα σχετικά. Κανείς δεν έπαιρνε χαμπάρι την προτίμηση του εκλογέα. Παρεκτός κι αν είχε ιδιαίτερο λόγο να την κάνει γνωστή στον υποψήφιο που διάλεγε, οπότε τη δάγκωνε. Δαγκωτή η ψήφος. Να μας ξέρουν και να μας λογαριάσουν στο μετεκλογικό νταραβέρι. Α, κουμπάρε, εγώ μια φορά στο έριξα και μάλιστα δαγκωτό.


Η άλλη κάλπη. Αυτή που έρχεται. Αυτή που δε λέει να 'ρθει. Εκλογές λοιπόν.
Για να μπαίνουν όλα τα παιδιά στο πανεπιστήμιο. Τι φενάκη! Το ξεκαθάρισμα θα έχει ήδη γίνει από τις προηγούμενες βαθμίδες.Έχουμε, ήδη, το μεγαλύτερο ποσοστό μαθητικής διαρροής από όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες. Και αμόρφωτους απόφοιτους Λυκείου. Απλούστατα, ποντάρουν στο ταμάχι των Ελλήνων γονιών για πτυχία. Ξέρουν περίφημα ότι η Έρημη Χώρα των μικροαστών νοικοκυρέων δεν αναγνωρίζει στη μόρφωση άλλη αξία παρά τη χρήση της για την κοινωνική άνοδο. Η κοινωνική κινητικότητα είναι η Βαλχάλα του καλού γονιού. Η ανθρώπινη ολοκλήρωση και η καλλιέργεια δεν παίζουν.
Για να έχουν όλοι τις ίδιες ευκαιρίες. Τι υποκρισία! Αυτοί που μένουν πίσω δε χρειάζονται απλώς ίσες ευκαιρίες. Χρειάζονται περισσότερες. Και δασκάλους που να πιστεύουν σε αυτήν τη απλή αλήθεια. Μα αυτό είναι πιο σπάνιο και από παρθένα σε μπορντέλο.
Για να καταργηθεί η σκιώδης εκπαίδευση, η "παραπαιδεία", τα φροντιστήρια. Τι ψέμα. Αφού φρόντισαν να ξεχαρβαλώσουν τη δημόσια και αφού ήδη έχουν ανοίξει καλύτερο, γωνιαίον μαγαζί με τα ιδιωτικά ΑΕΙ. Δε θέλει κόπο, θέλει τόπο, που λέγαν και οι Εβραίοι της Σαλονίκης, κάποτε.
Και μη μου πείτε ότι οι απεργίες και οι καταλήψεις ξεχαρβάλωσαν τη δημόσια εκπαίδευση. Α, θα σας μαλώσω και δε φταίτε. Δε σας έμαθαν στο σχολείο να ξεχωρίζετε το αίτιο από το αιτιατό. Αντίθετα, ολόκληρη η εκπαίδευση που έχετε λάβει στηρίζεται στην αντίληψη της χριστιανικής τελεολογίας που αποδίδει στο "τέλος" (το αποτέλεσμα) χαρακτηριστικά "αρχής" (του αιτίου) και κάνει τους ανθρώπους ανίκανους να ερμηνεύσουν τον κόσμο γύρω τους.
Οι απεργίες λοιπόν και οι καταλήψεις είναι το αποτέλεσμα. Ειδαλλιώς θα πρέπει να πιστέψω κι εγώ ότι απεργήσαμε, με τον άντρα μου, έξι βδομάδες πρόπερσι γιατί θέλαμε με τον τρόπο αυτό να πλήξουμε το εκπαιδευτικό σύστημα. Ή, ίσως, ότι οι έξι αυτές εβδομάδες είναι υπεύθυνες για την άθλια κατάσταση του διδακτηρίου στο οποίο δουλεύω και την αλλοπρόσαλλη γνώση που πασάρω στα παιδάκια σας.



Αοοόμματος...

* "Αρτζιβούριον" ονόμαζαν οι Αρμένιοι την εβδομάδα του Τελώνη και Φαρισαίου, η οποία ανήκει στο Τριώδιο. Η λέξη θεωρείται συνώνυμη της ασυναρτησίας και της ασυδοσίας.