Πάνω σ' ένα ένα ξένο τίτλο

Πόλη φαντασμάτων.
Σήμερα. Δυο φορές μέσα στην ίδια μέρα, δυο τελείως διαφορετικοί και άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι μου μιλούν για την κατεδάφιση του Πύργου .
Ο πρώτος, συνάδελφος, θυμάται την παλιά ιστορία της κατεδάφισης του παραλιακού τείχους που άφησε όρθιο τον "Λευκό Πύργο" γιατί απλούστατα παραήταν δαπανηρό το γκρέμισμα. Ο δεύτερος, τελειόφοιτος αρχιτέκτονας, θέλει να τα σαρώσουμε όλα, όλα τα παλιά. Σύμβολα και ξεσύμβολα.Ίσως πιστεύει ότι η αισθητική είναι μια ηθική.
Έγινε και το χατήρι των απανταχού πιστών της Σαλονικιώτικης μυθολογίας. Βρέχει συνεχώς, ψιλά και επίμονα. Ο ουρανός κατέβηκε ίσαμε την άσφαλτο και τα λερά πεζοδρόμια. Χειμώνας και καταχνιά.
Βροχή και στα σοκάκια, πίσω από την Παναγούδα. Τα γενέθλια της μάνας μου. Εκεί γεννήθηκε, το σπίτι εβραίικο. Τα κάγκελα στο σιδερένιο κεφαλάρι του κρεβατιού στραβωμένα πάνω τις ωδίνες. Πριν ογδόντα χρόνια. Η μάνα της κάτι καταλάβαινε όταν τη γένναγε.
Ο σαλός. Τραγουδά δυνατά ένα παλιό τραγούδι και βαδίζει με μεγάλα σταθερά βήματα. Έχει γένια. Φορά σακάκι και τζιν με ξέφτια στα ρεβέρ. Περπατώ πίσω του, κατηφορίζοντας ανάμεσα στις λαμαρίνες του μετρό. Γυρνά και με κοιτά στα μάτια, καθώς στρίβω τη γωνία της Εγνατίας.
- Μου το έλεγε ο πατέρας μου, όταν ήμουν μικρός, εξηγεί.
Δεν τον έχω ρωτήσει. Δεν του απαντώ. Δεν τον ενδιαφέρει. Φεύγει.
[...] Ο μοναχός Αρσένιος [...] κλέβει χρήματα από τη δωρεά σου προς το Ναό της Αγίας Σοφίας, βοηθάει τον ιερορράπτη και τη γυναίκα του να κλέψουν από τα υφάσματα για τα άμφια του Ναού, αγοράζει για λογαριασμό του μετάξι κλεμμένο από το κράτος και , το χειρότερο, οικειοποιείται με σειρά πλαστογραφημένων πράξεων εκτάσεις σχεδόν τριάντα χιλιάδων στεμμάτων από τις περιουσίες του αδελφού Ζαχαρία, της Ζωής Φιλοματινής και τη δική σου. Φαίνεται ότι πρόκειται για έναν αδίστακτο απατεώνα.[...]*


Θεσσαλονίκη, πόλη των φαντασμάτων**.


* Αγαπητός, Π., Ο χάλκινος οφθαλμός, Άγρα,2003
** Μαζάουερ,Μ., Θεσσαλονονίκη πόλη των φαντασμάτων,Αλεξάνδρεια,2006