Shame on you

Ντρέπομαι που παίζω με copy and paste και κολλώ το παιδί σε ανώνυμες αναρτήσεις. Γιατί αυτό λείπει πια οριστικά.
Ντρέπομαι για την ησυχία και την ασφάλεια του δικού μου σπιτικού γιατί στο δικό του η ζωή έχει σταματήσει και ο πόνος είναι ο ανείπωτος.
Ντρέπομαι που τα δικά μου κοιμούνται απόψε στα ζεστά τους και ακούω τις ανάσες τους να μυρίζουν μέρα κυριακάτικης βόλτας με ήλιο και αέρα. Δεν τολμώ να σκεφτώ τι μυρίζει η δική του.
Ντρέπομαι και για τους άλλους, τους συγγενείς, τους φίλους, τους γνωστούς. Όλους που θα σκεφτούν, για λίγο, έστω για μια στιγμή, "δε βαριέσαι, τα ήθελε και τα' παθε" ή "ποιος θα πληρώσει τα καμμένα;" και θα συνεχίσουν απρόσκοπτα τον χριστουγεννιάτικο στολισμό του μπαλκονιού τους.
Ντρέπομαι γιατί είμαι στην υπηρεσία ενός κράτους, ενός συστήματος, ενός οτιδήποτε, που γεννάει κυρίως αμορφωσιά, ατομισμό, νταηλίκι, βρώμα και δυσωδία .
Ντρέπομαι για το δημόσιο λόγο, τη διαστροφή, την υποκρισία, τη σπέκουλα.
Ντρέπομαι, γιατί το χέρι που σημάδεψε το κρατούσαμε εμείς, όλοι, οι συνένοχοι της σιωπηλής συναίνεσης.
-Συγγνώμη.
- Αλήθεια;