Ντρέπομαι που παίζω με copy and paste και κολλώ το παιδί σε ανώνυμες αναρτήσεις. Γιατί αυτό λείπει πια οριστικά.Ντρέπομαι για την ησυχία και την ασφάλεια του δικού μου σπιτικού γιατί στο δικό του η ζωή έχει σταματήσει και ο πόνος είναι ο ανείπωτος.
Ντρέπομαι που τα δικά μου κοιμούνται απόψε στα ζεστά τους και ακούω τις ανάσες τους να μυρίζουν μέρα κυριακάτικης βόλτας με ήλιο και αέρα. Δεν τολμώ να σκεφτώ τι μυρίζει η δική του.
Ντρέπομαι και για τους άλλους, τους συγγενείς, τους φίλους, τους γνωστούς. Όλους που θα σκεφτούν, για λίγο, έστω για μια στιγμή, "δε βαριέσαι, τα ήθελε και τα' παθε" ή "ποιος θα πληρώσει τα καμμένα;" και θα συνεχίσουν απρόσκοπτα τον χριστουγεννιάτικο στολισμό του μπαλκονιού τους.
Ντρέπομαι γιατί είμαι στην υπηρεσία ενός κράτους, ενός συστήματος, ενός οτιδήποτε, που γεννάει κυρίως αμορφωσιά, ατομισμό, νταηλίκι, βρώμα και δυσωδία .
Ντρέπομαι για το δημόσιο λόγο, τη διαστροφή, την υποκρισία, τη σπέκουλα.
Ντρέπομαι, γιατί το χέρι που σημάδεψε το κρατούσαμε εμείς, όλοι, οι συνένοχοι της σιωπηλής συναίνεσης.
-Συγγνώμη.
- Αλήθεια;
6 σχόλια:
Κι εγώ ντρέπομαι...
Μόνο ντροπή θα έπρεπε να νιώθουμε όλοι.Φ.
Εγώ ντρέπομαι που παραδέχομαι ότι σήμερα δόξασα το Θεό που δεν μπήκα σε σχολική τάξη....
Οποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες. Και στις μέρες μας οι ιθύνοντες εχουν σπείρει πολλούς ανέμους...
@ προς όλες: Τουλάχιστον υπάρχει ακόμη μια κοινότητα αισθήματος μέσα στο γενικευμένο ατομισμό. Κάτι είναι κι αυτό.
Μένει μια ντροπή; Κάτι σαν ευθύνη; Κι αυριο; Που οι φωτιές θα σταματήσουν και οι κραυγές; Εμείς δεν θα ξανασπρώξουμε τα παιδιά μας στα φροντιστήρια, στον "υγιή" βίο ώστε να γίνουν "καλοί και χρήσιμοι πολίτες" σε μια κοινωνία που εμείς έχουμε δημιουργήσει ακατονόητοι; Κι αν αυριο μας ζητήσουν ξανά πίσω τα παιδικά τους χρόνια που τα ροκάνισαν σχολεία και υποχρεώσεις εμείς τι θα τους δώσουμε πίσω; Υποσχέσεις; Οράματα; Τι;
Πήραμε τη ζωή μας λάθος, αδέλφια και καιρός να αλλάξουμε ζωή
Δημοσίευση σχολίου