Ποιος,επιτέλους, κατοικεί αυτή τη χώρα;

`

Αλλά δε φτάνει.

Είμαστε μια κοινωνία αμόρφωτων και βάρβαρων ανθρώπων. Στα δελτία παίζει η δολοφονία ενός παιδιού και ο τραυματισμός δεύτερου σε πρόστυχη αντίστιξη με τη δολοφονία ενός ανθρώπου της νύχτας, συζύγου τηλεσούργελων και πατέρα απροσδιόριστου αριθμού τέκνων. Μαντέψτε ποιο θέμα πουλάει περισσότερο στην κρίσιμη μάζα, αυτή που ψηφίζει μια εδώ και μια εκεί, αυτή που ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις. Νόστιμο, έ;

Προχτές βρέθηκα, με την ιδιότητα της μητέρας, σε μια εκδήλωση της τάξης της μικρής, σε δημοτική παιδική βιβλιοθήκη. Έκανε πολύ ζέστη και περίμενα στην είσοδο μέχρι να αρχίσουν. Δεν υπήρξε γονιός του τμήματος που να έφερε το τέκνο του στην εκδήλωση και να μη δήλωνε, λαχανιασμένος, ότι δε γνώριζε τη βιβλιοθήκη. Της γειτονιάς τους. Είχαν όμως όλοι την ακλόνητη μικροαστική βεβαιότητα που έκανε τα κινητά και τις κάμερες να βογγούν ,τραβώντας τα σπλάχνα, όση ώρα διάβαζαν Παπαδιαμάντη.

Την επομένη άκουγα τις δασκάλες του σχολείου μου να αγνοούν την αντίστοιχη βιβλιοθήκη, της δικής μας γειτονιάς. Ήταν οι ίδιες που δε γνώριζαν τι είναι το "Γουτού Γουπατού".

Και να σας πω τι είναι αυτό που με βεβαιώνει για την απίθανη αμορφωσιά του πόπολου; Απλούστατα το γεγονός ότι μετατρέπουμε ένα κατεξοχήν πολιτικό θέμα σε συναισθηματική σάχλα. Ναι, λυπηθήκαμε για τον Αλέξανδρο. Αλλά μη λέμε υπερβολές. Ο πόνος, ο αληθινός, ο ισόβιος, ανήκει στην έρμη τη μάνα του.

Άμα πονούσαμε ένα κλάσμα του δικού της πόνου, θα είμασταν τώρα στο δρόμο και δε θα αφήναμε τα δεκαπεντάρικα να βγάλουν το φίδι από τη φωλιά του.

Άμα θυμώναμε ένα σπυρί του δικού της θυμού θα σηκώναμε το τηλέφωνο και θα διαολοστέλναμε προσωπικώς, με το όνομά μας, τον/την βουλευτή που σταυρώσαμε , ανιδιοτελώς, πριν ενάμισυ χρόνο. Αλλά όχι. Η πιο βαθιά αντίληψη του μικροαστού είναι "εγώ ελπίζω να τα βολέψω".

Εξάλλου κοτζαμάν υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (βεβαίως βεβαίως) είναι σύστοιχος με τα γούστα και τον πολιτισμό της εκλογικής του βάσης. Το βράδυ του Αγίου Νικολάου, όταν η σφαίρα αποστρακιζόταν, ο de cuius διασκέδαζε στα μπουζούκια. "Δεν είναι κακό, βέβαια, να πηγαίνει κανείς στα μπουζούκια", είπε και ο Πρετεντέρης τις άλλες στο MEGA. Έτσι μπράβο. Κυρίαρχη κουλτούρα είναι αυτή, σιγά μην την αμφισβητήσει ένας μεγαλοδημοσιογράφος.

Pardon mon professeur. Η βαρβαρότητα μπορεί να μην κατοικεί στον Αμαζόνιο αλλά σίγουρα κατοικεί εδώ.
Η βαρβαρότητα δεν είναι οι άλλοι. Είναι εμείς.

Many thanks to fellow kniters from all over, for the kind messages. We are not in danger.
Thinks in Greece aren't so bad as you have seen in TV. They are worse.
Reform the Greek police, the Greek education, the Greek political system, the Greek comon sense. All in all, reform everything. Because everything sucks.