Dansons la Carmagnole

Ήταν γυναίκες, Παριζιάνες και φτωχές. Όταν στήνονταν η καρμανιόλα, έπαιρναν την κάλτσα τους και κάθονταν ένα γύρω, καγχάζοντας και μετρώντας πόντους και κεφάλια που έπεφταν στο καλάθι. Τις ονόμασαν tricoteuses και έμειναν συνώνυμα της φρίκης.
Έβαλε σ' αυτό το χεράκι του και ο Ντίκενς, με την "Ιστορία των δύο πόλεων" και το χαρακτήρα της μέγαιρας Μαντάμ Ντεφάρζ. Η tricoteuse Τερέζ Ντεφάρζ χορεύει την "Καρμανιόλα", επικεφαλής του όχλου των γυναικών στη συνοικία του Αγίου Αντωνίου και έχει για υπαρχηγό μια άλλη πλέκτρια, την Εκδίκηση. Όταν τη ρωτούν τι πλέκει, απαντά "σάβανα". Είναι η ενσάρκωση της Ατρόπου, της τρίτης και θανατερής Μοίρας που, κόβοντας την κλωστή, αποφάσιζε για τη ζωή και το θάνατο. Κατατρέχει αλύπητα τους ευγενείς Εντρεμόντ για τα πάθη της δικής οικογένειας, αλλά το μένος της της στρέφεται κατά δικαίων και αδίκων. Οι πράξεις της δε "νομιμοποιούνται" από το συγγραφέα και την οδηγούν στο δικό της όλεθρο, αντίθετα με την ηθική δικαίωση των ευγενών που κερδίζουν το φωτοστέφανο των μαρτύρων.

Είναι πρωί θαυμάσιο, τρέχω για το σχολείο, ο ήλιος κόντρα. Στη δημοκρατία της μεζονέτας δεν υπάρχουν πεζοδρόμια, η γωνιά ενός σπιτιού βγαίνει στη μέση του δρόμου. Ένας γνωστός έρχεται από απέναντι, γελάει και φοβάται:
- Αυτό το σημείο είναι καρμανιόλα.
Δεν προλαβαίνω να σκεφτώ:
-Όλα είναι καρμανιόλα, και πάει έφυγε από το στόμα μου και πάει να συναντήσει τη λαϊκή μαινάδα που χάθηκε μέσα στο εύδαιμον κοινό του Λαζόπουλου, στις γεμάτες εκκλησίες και στη σιωπή των νοικοκυρέων. Ο άντρας της, ο ταβερνιάρης Ντεφάρζ, έγλειψε για να διοριστεί, έκανε αυθαίρετο στην Ποτίδαια και γαμπρό προποτζή. Τα εγγόνια τους οδηγούν σμαρτάκια στις καφετέριες της Καλαμαριάς. Κανείς δεν πλέκει σάβανα.
Λοιπόν, χορέψετε τη Καρμανιόλα. Χορέψετε, την ώρα που θα την ανεβαίνετε.