"Πόλεμο στα παλάτια, ειρήνη στις καλύβες"
Με αυτό το μότο προσπαθώ να ησυχάσω μυαλό και σώμα αυτές τις μέρες που η δουλειά τελειώνει και αποσύρομαι στο σπίτι και την οικογένεια. Το στρες της φετινής χρονιάς συγκρίνεται μόνο με κείνο που ένιωθα πρωτοδιόριστη, στο μονοθέσιο.
Δεν το περιμένατε, ε; Κι όμως, κανείς δεν είναι τόσο οξύμαχος όσο δείχνει. Η καρδούλα μου το ξέρει τι αγωνία πέρασα μέχρι να βεβαιωθώ ότι τα παιδούδια θα μάθουν με το νέο τρόπο που έπρεπε να δείξω. Στερημένη από υλική υποδομή και τεχνικά μέσα στο νέο σχολείο, να βλέπω γύρωμου τα τέρατα και τα σημεία, να κλαίω και να γελάω. Ώρες -ώρες σκεφτόμουν ότι περνούσα ένα είδος deskilling . Στην αγγλόφωνη βιβλιογραφία ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει το φαινόμενο της μείωσης των ικανοτήτων ενός εκπαιδευτικού όταν του στερούν την αυτονομία και τις πρωτοβουλίες.
Και τώρα;
Τώρα... Βαθύ γαλάζιο. Βυθίζομαι στον καθαρμό του και μετρώ πόντους και σκέψεις. Τα ανοίγματα και οι διασταυρώσεις, οι αυξήσεις και τα κοψίματα. Ο χρόνος που σαρκώνεται μέσα στα χέρια μου και κρέμεται στην ποδιά μου.
Έχετε ποτέ σκεφτεί, όσοι πλέκετε εκεί έξω, γιατί δείχνουμε τέτοια απροθυμία να ξηλώνουμε ακόμη και ένα πλεκτό που είναι εμφανώς αποτυχημένο; Η Βασιλική, όταν ακόμη κατάφερνε να πλέκει, διακήρυττε σε όλους τους τόνους:
-Δε φείδομαι χρόνου και κόπου! και ξήλωνε, ξήλωνε αβέρτα, με μανία.
Έμοιαζε να τιμωρεί τον εαυτό της, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τον πείσει ότι δεν πείραζε. Γιατί, αγαπητοί αναγνώστες, είτε πλέκετε είτε όχι, ο χρόνος είναι το διακύβευμα όταν αποφασίζεις να επενδύσεις στο πρόσχημα ενός εργόχειρου. Κάθε ξήλωμα συνιστά και μια άρνηση του χρόνου που έχει περάσει ,για να φτάσεις ακόμη και στο λάθος.
Και τι είναι λάθος, όταν πλέκεις; Ένα κομμάτι κοντό, μια αναστάτωση στην κανονικότητα του σχεδίου, μια μασχάλη που απέτυχε; Ίσως. Σε πρώτη ανάγνωση.
Αργότερα και όσο κανείς προχωρά και αφιερώνεται και κατανοεί το μυστικισμό του εργόχειρου τότε ανακαλύπτει το πραγματικό περιεχόμενο του λάθους που δεν είναι παρά μια διαμαρτία του χρόνου, μια ανωμαλία στη ροή του. Αυτήν και σπεύδει να αποκαταστήσει με έντονο αίσθημα δυσφορίας γιατί γνωρίζει, ω πόσο καλά γνωρίζει, πως ματαιοπονεί.
Κάντε full screen το βιντεάκι. Ειρήνη στις καλύβες.
Με αυτό το μότο προσπαθώ να ησυχάσω μυαλό και σώμα αυτές τις μέρες που η δουλειά τελειώνει και αποσύρομαι στο σπίτι και την οικογένεια. Το στρες της φετινής χρονιάς συγκρίνεται μόνο με κείνο που ένιωθα πρωτοδιόριστη, στο μονοθέσιο.
Δεν το περιμένατε, ε; Κι όμως, κανείς δεν είναι τόσο οξύμαχος όσο δείχνει. Η καρδούλα μου το ξέρει τι αγωνία πέρασα μέχρι να βεβαιωθώ ότι τα παιδούδια θα μάθουν με το νέο τρόπο που έπρεπε να δείξω. Στερημένη από υλική υποδομή και τεχνικά μέσα στο νέο σχολείο, να βλέπω γύρωμου τα τέρατα και τα σημεία, να κλαίω και να γελάω. Ώρες -ώρες σκεφτόμουν ότι περνούσα ένα είδος deskilling . Στην αγγλόφωνη βιβλιογραφία ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει το φαινόμενο της μείωσης των ικανοτήτων ενός εκπαιδευτικού όταν του στερούν την αυτονομία και τις πρωτοβουλίες.
Και τώρα;
Τώρα... Βαθύ γαλάζιο. Βυθίζομαι στον καθαρμό του και μετρώ πόντους και σκέψεις. Τα ανοίγματα και οι διασταυρώσεις, οι αυξήσεις και τα κοψίματα. Ο χρόνος που σαρκώνεται μέσα στα χέρια μου και κρέμεται στην ποδιά μου.
Έχετε ποτέ σκεφτεί, όσοι πλέκετε εκεί έξω, γιατί δείχνουμε τέτοια απροθυμία να ξηλώνουμε ακόμη και ένα πλεκτό που είναι εμφανώς αποτυχημένο; Η Βασιλική, όταν ακόμη κατάφερνε να πλέκει, διακήρυττε σε όλους τους τόνους:
-Δε φείδομαι χρόνου και κόπου! και ξήλωνε, ξήλωνε αβέρτα, με μανία.
Έμοιαζε να τιμωρεί τον εαυτό της, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τον πείσει ότι δεν πείραζε. Γιατί, αγαπητοί αναγνώστες, είτε πλέκετε είτε όχι, ο χρόνος είναι το διακύβευμα όταν αποφασίζεις να επενδύσεις στο πρόσχημα ενός εργόχειρου. Κάθε ξήλωμα συνιστά και μια άρνηση του χρόνου που έχει περάσει ,για να φτάσεις ακόμη και στο λάθος.
Και τι είναι λάθος, όταν πλέκεις; Ένα κομμάτι κοντό, μια αναστάτωση στην κανονικότητα του σχεδίου, μια μασχάλη που απέτυχε; Ίσως. Σε πρώτη ανάγνωση.
Αργότερα και όσο κανείς προχωρά και αφιερώνεται και κατανοεί το μυστικισμό του εργόχειρου τότε ανακαλύπτει το πραγματικό περιεχόμενο του λάθους που δεν είναι παρά μια διαμαρτία του χρόνου, μια ανωμαλία στη ροή του. Αυτήν και σπεύδει να αποκαταστήσει με έντονο αίσθημα δυσφορίας γιατί γνωρίζει, ω πόσο καλά γνωρίζει, πως ματαιοπονεί.
Κάντε full screen το βιντεάκι. Ειρήνη στις καλύβες.
11 σχόλια:
Πλεκουμε;
Τιιι πλεκουμε, μου αρεσει πολυ το νημα,το σχεδιο του τραπεζομάντιλου ειναι ιδιο με ενα καρε που μου εχει πλεξει η μαμα μου.
Οσο για το βιντεακι,αυτα τα πλασματα εχουν μονιμα ενα χαμογελο που σου ερχεται να τα αγκαλιασεις.
Βεβαια το εχω ξαναπει, ο βυθος μου προκαλει δέος και φοβο μαζι αλλά πρεπει να το ομολογήσω ειναι καταπληκτικο.
ΞΕΧΑΣΑ προσεξα την ημερομηνία της αναρτησης σου και λεει 15 του μηνα, αλλά εγω χθες δεν την ειδα οταν εκανα βολτα απο σενα;
Μονο σημερα το πρωι φάνηκε...
Tου πλεχτου σου το γαλαζιο και ο βυθος ...μια συμφωνια ειρηνης ...ευχομαι και στην καρδια σου!
τα φιλια μου
@ πουάν: Είναι μια μπλούζα με κουκούλα και βαθύ άνοιγμα εμπρός.Η πλέξη είναι διάτρητη. Γράψε αν σε ενδιαφέρει.
Το νήμα : LUCENTE της MONTIAL (Ιταλία) 50% βαμβάκι και 50% βισκόζη. Βαρύ και χυτό. Και γυαλιστερό κάπως.
Το καρέ είναι από τα χεράκια μου, προ αμνημονεύτων.
@ φαραώνα: Ακολουθώ την πρώτη διδάξασα, δηλαδή εσένα. Ωραίο το καινούργιο μπλογκ και ήθελα να σχολιάσω. Αλλά τι χρειάζονται τόσα πολλά προσωπικά στοιχεία για το login; Αυτό είναι λιγάκι ...μμμ...
Καλό γαλάζιο κυρία μου.
:)
Βυθίσου στο απέραντο,υπέροχο γαλάζιο κι ετοιμάσου για βόλτες θαλασσινές και παγωμένους καφέδες στις βεράντες.Ελπίζω να μη χαθούμε το καλοκαίρι.Φ.
@ νομάδα: Ευχαριστώ. Τι να αντευχηθώ;
Ναι πολυ μου αρεσει και σιγουρα με ενα μπλουζακι απο μεσα θα ειναι πολυ ωραια για το βραδυ.
Βεβαια αφου το νημα ειναι απο Ιταλια δεν ξερω εδω αν θα βρω κατι αναλογο, γιατι μάλλον πρεπει να ειναι βαρυ για να δειχνει καλα το σχεδιο.
Θα ψαξω να δω τι μπορω να βρω.
Οσο για το τραπεζομαντηλο! γειας τα χερια σου ειναι πολυ ωραιο.
@ Φ. μου: Αυτό με τις βεράντες έχει ενδιαφέρον. Δώσε στίγμα.
πολύ ωραίο το δέσιμο του βυθού με το πλεκτό σου! και πολύ ωραίο το πλεκτό !! Χαίρομαι που σε βλέπω πιο ήρεμη και χαλαρή! :-)
Δημοσίευση σχολίου