Nessuna speranza?

`

Αύριο απεργία.
Για όλα.
Για την ξεδιαντροπιά και την αδικία.
Για τη μοιρασιά της λείας στις τράπεζες.
Για τη σκανδαλώδη εύνοια στους κομπραδόρους μαντράδες που εισάγουν τα αυτοκίνητα. (Κατά τα άλλα σύσσωμο το ελληνικό κράτος και οι πολιτικοί στήριξαν την ανοησία που ονομάστηκε Μέρα της Γης).
Για τα Βατοπέδια και τα σκάνδαλα της άγονης γραμμής.
Για τα πλέιστέισον και τους κουμπάρους.
Για τη χωριατιά και την αμορφωσιά που κυβερνούν.
Ακόμη και γι αυτό το καταπληκτικό που κυκλοφορεί από χτες , ότι θα πρέπει κάθε δημόσιος υπάλληλος να πληρώσει, άπαξ, εισφορά 600 ευρώ για να στηρίξει το ασφαλιστικό μας ταμείο.
Δουλεύω 23 χρόνια και πληρώνω αδιαλείπτως. Θα σας έλεγα ότι δεν έχω φοραδιαφύγει ποτέ, ούτε δεκάρα, αλλά θα το θεωρήσετε πρωταπριλιάτικο αστείο. Που είναι ,λοιπόν, τα χρήματά μου; Ήδη είμαι σχεδόν ανασφάλιστη. Η κατάρρευση του κοινωνικού κράτους είναι μπροστά μας. Τη βλέπουμε ή ελπίζουμε ακόμη να τη βολέψουμε ο καθένας στη (χρεωμένη) φωλίτσα του και στις ψευτοδιακοπές που έρχονται;
Σαν τον ελεύθερο επαγγελματία, που ήρθε και πήρε το πλυντήριό μου για επισκευή πριν λίγο. Καλοβαλμένος και σκληρά εργαζόμενος, τόσο απελπιστικά μπερδεμένος στη σκέψη και τα επιχειρήματα που βρώμαγε ψέμα, υποκρισία, άγνοια και προκατάληψη.
Μα πάνω απ΄όλα, απεργία γι αυτούς τους "συναδέλφους" που δεν απεργούν.
Για ένα απελπισμένο πείσμα, για το αυτονόητο, για όσα δε θέλουν να δουν και με την άρνησή τους αυτή κόβουν κι από μένα και από τα παιδιά μου το μέλλον και τον αέρα που αναπνέουμε. Για την υποκρισία τους, την αδιαφορία, την ανοησία, το τραγικό τους χάλι που αυτάρεσκα το περιφέρουν σε αγυές και οδούς.
Για την αδυναμία να αναγνώσουν την πραγματικότητα και ας επιμένουν να πιστεύουν ότι διδάσκουν γραμματισμό στα παιδάκια του κόσμου, τρομάρα τους.

Στη Γαλλία πριν λίγες μέρες κάτι λίγα εκατομμύρια βγήκαν στους δρόμους και διαδήλωσαν. Τα ποσοστό των δασκάλων που απεργούν στο σύλλογό μου, σε μια από τις προνομιούχες περιοχές της Θεσσαλονίκης, είναι 13%.
Καληνύχτα σας.