Trompe d' oeil

`

Όταν ο ρεαλισμός το παρακάνει και το μάτι αφήνεται να ξεγελαστεί. Τότε που - κάτω από τα σταυροθόλια του μηδενός - ανοίγει πόρτες φασματικές και διαβαίνει κατώφλια ανύπαρκτα, για να ξεγλιστρήσει σε κήπους και ουρανούς που νεύουν μαυλιστικά. Τότε που , με αφέλεια μελετημένη, λέμε α τι ωραίο trompe d' oeil και θαμπώνουμε τους άλλους με τις γνώσεις γαλλικής άμα τε και διακόσμησης και μέσα μας βαθιά κρύβουμε το κολόβωμα αυτών των ίδιων κατωφλιών που ποτέ δε δρασκελίσαμε, των ουρανών που δεν δοκιμάσαμε το γαλάζιο τους.




Παρ' όλα τούτα κρατάμε ψηλά την τιμή και την υπόληψη της καλής πλέκτριας και καταπιανόμαστε με ένα είδος πλεκτής οφθαλμαπάτης. Είναι ζακάρ ή δεν είναι;




Fair Isle για τους αγγλομαθείς, ζακάρ μας το έμαθαν οι μαμάδες και οι οικοκυρικούδες στα γυμνάσια θηλέων του '80, από το Γάλλο εφευρέτη της πλεκτομηχανής με διάτρητη καρτέλα, που έδωσε το λάκτισμα για τη μαζική παραγωγή πλεκτών. Μεταξύ μας, μπελάς σκέτος η εναλλαγή των χρωμάτων στο πίσω μέρος του πλεκτού, το σταύρωμα της κλωστής, το μπλέξιμο των κουβαριών,χώρια το μέτρημα. Μια λύση-εξαπάτηση του κοινού οι κλωστές που "βγάζουν" ζακάρ από μόνες τους. Δεν είναι τίποτε άλλο από ένα και μοναδικό νήμα, βαμμένο με χρώματα διαδοχικά, με μια τυχαία διαδοχή βεβαίως. Στο πλέξιμο διατηρούν το στοιχείο του σασπένς για το χειριστή τους.Πλέκεις και δεν ξέρεις τι θα προκύψει.
Ψευδεπίγραφο λοιπόν το πράγμα, αλλά και τι έχει μείνει αυθεντικό στις μέρες μας; (ύφος σκεπτικό και απαισιόδοξο, απαραίτητο στοιχείο blog που ψοφάει για δημοφιλία ). Ίσως -ίσως το αναπάντεχο κοντραπούντο που κάνουν οι φωνές του μακαρίτη Freddie Mercury και της αειθαλούς (ελπίζω) Caballè. Δεν αντιστέκομαι στην επιθυμία να σας τους θυμίσω. Ο άτακτος ρόκερ που πρόλαβε να πεθάνει σε μια ένθεη φθορά πριν καταλήξει κι αυτός να διαφημίζει βαλίτσες και η ντίβα που το βαφτιστικό της το πήρε από ένα βουνό της πατρίδας της. Τι τραγουδούν μπροστά σ' ένα σκηνικό ρωμαϊκού θριάμβου; Βαρκελώνη. Η πόλη του Montalban, που λέγαμε τις άλλες, και του ήρωά του, του επιθεωρητή Πέπε Καρβάλιο .Η πόλη των αναρχικών και των Καταλανών αυτονομιστών. Η πόλη της αρχιτεκτονικής και της γαστρονομίας. Γυρίστε το κουμπάκι της έντασης στο μέγιστο. Ξεκινάμε.