Καμιά φορά σκέφτομαι ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο φαίνονται γιατί απλούστατα είναι χειρότερα. ΄Ετσι και το μικρό αίνιγμα που είχε η προηγούμενη ανάρτηση, και κατάφερε να απαντήσει η roadartist, τελικώς δεν αποδεικνύεται και τόσο διασκεδαστικό. Εξηγούμαι:
Ναι, βρίσκεται σε σχολείο. Σε μέρος επίκαιρο, αδύνατο να μην πέσει το μάτι οποιουδήποτε καθίσει απέναντι από το διευθυντικό γραφείο.
Ναι, είναι πολιτική δήλωση, δεν είναι καλαμπούρι. Παραμένει εκεί από την αρχή της χρονιάς, κόσμος μπαίνει, κόσμος βγαίνει.
Τι σκοπό εξυπηρετεί; Διατρανώνει. Τον κυνισμό. Τον αμοραλισμό. Την υποκρισία. Τη χυδαιότητα. Την απανθρωπιά.
Γιατί λοιπόν είναι έξυπνος όποιος υποχωρεί μπροστά στην εξουσία; Κατ' αναλογία όσοι τόλμησαν από καταβολής κόσμου να απειθήσουν και να σηκώσουν μπαϊράκια το έπραξαν λόγω βλακείας. Ο,υπερήφανα δηλώνων το παραπάνω, είναι προφανές ότι επέδειξε εξυπνάδα ικανή να τον καθίσει στην καρέκλα που σήμερα ζεσταίνει. Ο, και γραφικός επαναστάτης θεωρούμενος, Γκεβάρα πάντως κάπου λέει για έναν άντρα που έχει καμένο το μέτωπο από τη σφραγίδα του ήλιου γιατί δεν το χαμήλωνε ποτέ.
Γιατί είναι πονηρός όποιος δικαιολογείται; Τι θα έπρεπε να πράξει για να θεωρείται ευθύς; Να αναλάβει τις ευθύνες του. Θαυμάσια.Καμία σχέση. Στο σπίτι του κρεμασμένου...
Και τέλος το τραγικό. Δεν ξέρω αν η επιμονή είναι δείγμα χαμηλής νοημοσύνης. Έτσι κι αλλιώς οι γενικεύσεις είναι παραπλανητικές. Θέλω όμως να σκεφτείτε πώς θα νιώθατε αν ,όντες γονείς, μπαίνατε σε ένα σχολειό και πέφτατε πάνω στη λέξη "ηλίθιος" γραμμένη φαρδιά-πλατιά. Και καλά αν το παιδί σας είναι αρτιμελές. Το πολύ πολύ να σας πιάσει κανένας ψιλός πανικός για το αν το θεωρήσουν αρκετά έξυπνο ώστε κάποια μέρα να μπορέσει κι αυτό με τη σειρά του να γίνει διευθυντής. Αλλά αν η τύχη τα είχε έτσι φερμένα ώστε το παιδί σας να είναι ένα από τα "προβληματικά", τα "ειδικά", τα "πιστοποιημένα", τα "καθυστερημένα", τα "ανώμαλα", τα "ηλίθια";
Βέβαια θα είσασταν προπονημένοι. Από τη στιγμή που το πρωτοκρατήσατε μωράκι στην αγκαλιά σας θα είχατε αντιμετωπίσει γύρω σας άπειρες φορές την αποστροφή, την αμηχανία, τον οίκτο, το κουτσομπολιό, τη σκληρότητα , την αδιαφορία. Θα είχατε διανύσει όλους τους κύκλους της απελπισίας, της κατάθλιψης, του θυμού. Και θα είχατε καταφέρει να είστε ευτυχισμένοι εκεί που οι πολλοί μόνο δυστυχία βλέπουν. Γιατί θα είχατε καταλάβει πια ότι κάθε τι ανθρώπινο είναι και φυσιολογικό, αρκεί να του αναγνωρίσουμε χώρο και λόγο ύπαρξης και αξιοπρέπεια. Και θα περιμένατε και από το σχολείο να έχει κάνει το ίδιο. Αμ δε.
Αλήθεια, θυμάστε καθόλου το ποίημα της Γαλάτειας Καζαντζάκη;
Αμαρτωλό
Στη Σμύρνη Λέλα,
Ηρώ στη Σαλονίκη,
στο Βόλο Κατινίτσα έναν καιρό...
Τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Νίκη...
Ο τόπος μου ποιός ήταν; Ποιοί οι δικοί μου;
Αν ξέρω, ανάθεμά με!
Σπίτι, πατρίδα μου έχω τα μπορντέλα...
'Ως κι οι αθώοι χρόνοι οι παιδικοί μου
θολές σβησμένες ζωγραφιές
κι είναι αδειανό σεντούκι η θύμησή μου!
Το σήμερα χειρότερο απ’ το χτες
και τ’ αύριο απ’ το σήμερα θε νάναι...
Φιλιά από στόματα άγνωστα, βρισιές
κι οι πολισμάνοι να με τραβολογάνε...
Γλέντια, καβγάδες ώς να φέξει,
αρρώστιες, αμφιθέατρο του Συγγρού
κι ενέσεις 606.
Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι
όλη η ζωή μου του χαμού...
Μ’ από την κόλασή μου στο φωνάζω:
εικόνα σου είμαι, Κοινωνία, και σου μοιάζω.
Στο σχολείο αυτό φοιτούν 16 παιδιά με αναπηρίες.
Ναι, βρίσκεται σε σχολείο. Σε μέρος επίκαιρο, αδύνατο να μην πέσει το μάτι οποιουδήποτε καθίσει απέναντι από το διευθυντικό γραφείο.
Ναι, είναι πολιτική δήλωση, δεν είναι καλαμπούρι. Παραμένει εκεί από την αρχή της χρονιάς, κόσμος μπαίνει, κόσμος βγαίνει.
Τι σκοπό εξυπηρετεί; Διατρανώνει. Τον κυνισμό. Τον αμοραλισμό. Την υποκρισία. Τη χυδαιότητα. Την απανθρωπιά.
Γιατί λοιπόν είναι έξυπνος όποιος υποχωρεί μπροστά στην εξουσία; Κατ' αναλογία όσοι τόλμησαν από καταβολής κόσμου να απειθήσουν και να σηκώσουν μπαϊράκια το έπραξαν λόγω βλακείας. Ο,υπερήφανα δηλώνων το παραπάνω, είναι προφανές ότι επέδειξε εξυπνάδα ικανή να τον καθίσει στην καρέκλα που σήμερα ζεσταίνει. Ο, και γραφικός επαναστάτης θεωρούμενος, Γκεβάρα πάντως κάπου λέει για έναν άντρα που έχει καμένο το μέτωπο από τη σφραγίδα του ήλιου γιατί δεν το χαμήλωνε ποτέ.
Γιατί είναι πονηρός όποιος δικαιολογείται; Τι θα έπρεπε να πράξει για να θεωρείται ευθύς; Να αναλάβει τις ευθύνες του. Θαυμάσια.Καμία σχέση. Στο σπίτι του κρεμασμένου...
Και τέλος το τραγικό. Δεν ξέρω αν η επιμονή είναι δείγμα χαμηλής νοημοσύνης. Έτσι κι αλλιώς οι γενικεύσεις είναι παραπλανητικές. Θέλω όμως να σκεφτείτε πώς θα νιώθατε αν ,όντες γονείς, μπαίνατε σε ένα σχολειό και πέφτατε πάνω στη λέξη "ηλίθιος" γραμμένη φαρδιά-πλατιά. Και καλά αν το παιδί σας είναι αρτιμελές. Το πολύ πολύ να σας πιάσει κανένας ψιλός πανικός για το αν το θεωρήσουν αρκετά έξυπνο ώστε κάποια μέρα να μπορέσει κι αυτό με τη σειρά του να γίνει διευθυντής. Αλλά αν η τύχη τα είχε έτσι φερμένα ώστε το παιδί σας να είναι ένα από τα "προβληματικά", τα "ειδικά", τα "πιστοποιημένα", τα "καθυστερημένα", τα "ανώμαλα", τα "ηλίθια";
Βέβαια θα είσασταν προπονημένοι. Από τη στιγμή που το πρωτοκρατήσατε μωράκι στην αγκαλιά σας θα είχατε αντιμετωπίσει γύρω σας άπειρες φορές την αποστροφή, την αμηχανία, τον οίκτο, το κουτσομπολιό, τη σκληρότητα , την αδιαφορία. Θα είχατε διανύσει όλους τους κύκλους της απελπισίας, της κατάθλιψης, του θυμού. Και θα είχατε καταφέρει να είστε ευτυχισμένοι εκεί που οι πολλοί μόνο δυστυχία βλέπουν. Γιατί θα είχατε καταλάβει πια ότι κάθε τι ανθρώπινο είναι και φυσιολογικό, αρκεί να του αναγνωρίσουμε χώρο και λόγο ύπαρξης και αξιοπρέπεια. Και θα περιμένατε και από το σχολείο να έχει κάνει το ίδιο. Αμ δε.
Αλήθεια, θυμάστε καθόλου το ποίημα της Γαλάτειας Καζαντζάκη;
Αμαρτωλό
Στη Σμύρνη Λέλα,
Ηρώ στη Σαλονίκη,
στο Βόλο Κατινίτσα έναν καιρό...
Τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Νίκη...
Ο τόπος μου ποιός ήταν; Ποιοί οι δικοί μου;
Αν ξέρω, ανάθεμά με!
Σπίτι, πατρίδα μου έχω τα μπορντέλα...
'Ως κι οι αθώοι χρόνοι οι παιδικοί μου
θολές σβησμένες ζωγραφιές
κι είναι αδειανό σεντούκι η θύμησή μου!
Το σήμερα χειρότερο απ’ το χτες
και τ’ αύριο απ’ το σήμερα θε νάναι...
Φιλιά από στόματα άγνωστα, βρισιές
κι οι πολισμάνοι να με τραβολογάνε...
Γλέντια, καβγάδες ώς να φέξει,
αρρώστιες, αμφιθέατρο του Συγγρού
κι ενέσεις 606.
Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι
όλη η ζωή μου του χαμού...
Μ’ από την κόλασή μου στο φωνάζω:
εικόνα σου είμαι, Κοινωνία, και σου μοιάζω.
Στο σχολείο αυτό φοιτούν 16 παιδιά με αναπηρίες.
13 σχόλια:
Εδω μερικες φορες νιωθουν "ηλιθια" τα "αρτημελη" παιδια μεσα στο σχολειο δεν ειναι αναγκη να δουν την επιγραφη.
Οσο για τους γονεις τετοιων παιδιων, κανω 15 χρονια παρεα τετοιους γονεις και το παιδι τους αντρας πια μου εχει δωσει πολλες φορες κουραγιο και μου εχει σφιξει πολλες φορες το χερι μη μπορωντας να μου πει με λογια αυτο που θελει, εχει αξιοπρεπεια, ειναι ανθρωπος σκεπτομενος και αρτημελης καθ ολα στο μυαλο.
Τι σημασια εχει που δεν μπορει να περπατησει; να παει που; και εμεις που παμε τι καναμε;
γιναμε απανθρωποι, ατομιστες και ειρωνες σε καθε ιδιαιτεροτητα του ανθρωπου.
Συγνωμη για την μεγαλη αναρτηση αλλά γνωριζοντας τον Μαριο μας αγαπησα και καταλαβα αυτους τους ανθρωπους.
Μπραβο στους γονεις τους, θελει μαγκιά αυτη η "δουλεια"..
Στο συγκεκριμένο γραφείο χρειάστηκε πολλή ²εξυπνάδα² για να πιαστεί η καρέκλα...Από κει και μετά γράφουμε ό,τι θέλουμε.Ο συναισθηματισμός και η μεγαλοψυχία σε όλο τους το μεγαλείο.Ήμουν σίγουρη ότι το ²απόφθεγμα²βρίσκεται στον ²ευαισθητοποιημένο² αυτό χώρο.Φιλιά,Φ.
Πρώτα έγραψα το σχόλιο και μετά πρόσεξα ότι έχεις ήδη γράψει για την απαραίτητη ²εξυπνάδα² του κυρίου.Συμφωνούμε λοιπόν. Τα σημαδάκια υποτίθεται οτι είναι εισαγωγικα.Φ.
@πουάν: Ο Λέβι-Στρως, ενενηντάχρονος σήμερα πατριάρχης της κοινωνικής ανθρωπολογίας, έγραψε πριν αρκετές δεκαετίες πως όποιος πιστεύει στη βαρβαρότητα είναι καταρχάς ο ίδιος βάρβαρος. Παίξε λίγο με τις λέξεις και βρες τι είναι ο εν λόγω υπηρέτης του δημόσιου συμφέροντος.
@ Φ.: Ήμουν σίγουρη ότι θα καταλάβαινες και το ρήμα και το ποίημα. Είμαι σίγουρη ότι με καταλαβαίνεις, επίσης.
"Σε μέρος επίκαιρο, αδύνατο να μην πέσει το μάτι οποιουδήποτε καθίσει απέναντι από το διευθυντικό γραφείο."
Μα αυτό εννοείται.. :(((
Πραγματικά δεν έχω λόγια.
Καλο σκ sobraluz.
Καλως ήρθες!Μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε!!
Τώρα όσον αφορά τον εν λόγω "κύριο" και την επιγραφή που είχε το θράσσος να αναρτήσει έχω μείνει άναυδη!!!!! εντελώς!!!
@ καλλιτέχνιδα: Ευχαριστώ. Έχω την αίσθηση του αναπόδραστου.
@ eve: Τα στελέχη ενός ανάλγητου, απάνθρωπου συστήματος πρέπει να είναι συμβατά με αυτό. Τους διαλέγουν με αυτό το κριτήριο, γιατί οποιοσδήποτε άλλος είναι επικίνδυνος για την αναπαραγωγή του.
Διαλεχτός ο κυριος.
Διαμαντι δηλαδη...τι να λεμε τωρα.
Οι εκλεκτοι του συστηματος ...απανταχου της Ελλαδιτσας.
Παπαπαπα!!!
@ φαραώνα : Κοντά είχες μαντέψει. Ίσως δεν ήθελες να πιστέψεις ότι σε σχολεία βρίσκονται τέτοια πράγματα. Σε ευχαριστώ.
Γιατί εκπλήσεσθαι;
Αυτή δεν είναι η αντίληψη της κοινωνίας που θέλουμε δεν θέλουμε είμαστε μέτοχοι; Εμείς δεν είμαστε η κοινωνία της ανταγωνιστικότητας; Εμείς δεν είμαστε ο κόσμος που χαρακτηρίζεται απο το πλήθος των πραγμάτων που κατέχουμε; Εμείς δεν είμαστε που ανεχόμαστε να είμαστε ίσως η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που δεν έχει ακόμα ηχητικά φανάρια για τους τυφλούς; Εμείς δεν είμαστε η χώρα που ακόμα ζεί στο ρυθμό των άκρατων ομαδοποιήσων (ρουφιάνοι δημοσιογράφοι, γιατροί πουλημένοι, κλέφτες παπάδες) άσχετα αν το ξέρουμε οτι είναι δείγμα μιας φασιστικής νοοτροπίας;
Μα θα μου πειτε μερικοί διαφέρουν. Αυτό θα πω και γω. Ας βρούμε αυτούς που διαφέρουν, αυτούς που δεν κρεμούν αυτές τις ταμπέλες, αυτούς που αγωνίζονται για να έχουν οι άνθρωποι τα ίδια δικαιώματα, αυτούς που θεωρούν οτι το να κατέχω δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, αυτούς που δεν γνωρίζουν τι ειναι αυτοί οι δημοσιογράφοι, οι γιατροί, οι παπάδες αλλά γνωρίζουν ονόματα και πρόσωπα και κρίνουν μόνο αυτά και δεν κατακρίνουν κανένα γιατί γνωρίζουν οτι δεν υπάρχει κάποιος που να δημιουργεί την κρίση καθώς όλοι είμαστε μέρη της κρίσης. Τότε ισως η ταμπέλα αυτή να μην ξαναυπάρξει ποτε...
@ varalis: Μόνο μια μικρή παρατήρηση, συμπληρωματική των όσων ευγενικά σημειώνεις: Ηχητικοί σηματοδότες υπάρχουν ορισμένοι,στα κεντρικά σημεία των μεγάλων πόλεων. Αλλά οι έχοντες τα όμορα καταστήματα "νοικοκυραίοι" διαμαρτύρονται για τον χαρακτηριστικό ήχο που επαναλαμβάνεται σε κάθε αλλαγή φαναριού.
Ευχαριστώ για το λιστάρισμα. Ανταποδίδω.
Δημοσίευση σχολίου