Δάκρυα

Νικηφόρου Λύτρα, Δεν το θέλει το σχολείον, περ. 1884, υδατογραφία σε χαρτόνι, 30 χ 19, συλλογή Κυμπάρη, Αθήνα

Αγόρι ή κορίτσι; Μάλλον αγόρι και μη σας μπερδεύουν οι φουφούλες με τις δαντέλες. Τον καιρό εκείνο τον παλιό έτσι έντυναν τα μικρά αγόρια. Παρατηρήστε την πλάκα, πεταμένη στο πάτωμα. Δείτε το πεισματωμένο και παραπονιάρικο ύφος. Κοινώς" τα έχει στυλώσει" ο μικρούλης και οι μύξες πασαλείβονται στην ωραία ποδιά. Όποιος έχει ζήσει με παιδιά ξέρει αυτό το στήσιμο στον τοίχο και τα κατεβασμένα μούτρα. Νομίζω σχεδόν ακούγονται και τα κλαψουρίσματα.

Ο Γ., είναι παιδί δικό μου . Αύριο, Πέμπτη, υποβάλλεται σε επέμβαση ανοιχτής καρδιάς στο Ωνάσειο.
Είναι οχτώ χρονών, ξανθός και γαλανός και κουνάει σκεπτικά το κεφάλι του όταν καταφέρνουμε να συνεννοηθούμε. Κάνει πάντα τις καλύτερες, τις πιο καίριες ερωτήσεις και διατυπώνει στοχαστικά συμπεράσματα. Μόλις καταλάβει αυτό για το οποίο ρώτησε βλέπεις στα τεράστια μάτια του, ζωντανό, αυτό που στη γλώσσα της διδακτικής λέγεται ah- ha moment. Στα ελληνικά "α-χα φαινόμενο." Τις υπόλοιπες ώρες είναι ένα μικυμάου που ζητάει συνέχεια τουαλέτα.
Εδώ και μια βδομάδα έμενε στο σπίτι του, μην τύχει και κολλήσει κάτι, παραμονές της επέμβασης. Τα γειτονόπουλα μου έλεγαν πόσο επίμονα ζητούσε να του πάνε "τα μαθήματα", για να μη μείνει πίσω.
Τη Δευτέρα το πρωί έφυγαν για την Αθήνα. Δεν άφησα τη μάνα του να τον φέρει στο σχολείο για να αποχαιρετήσει τα άλλα παιδιά. Μου φάνηκε πολύ οριστικό.

Για τον Γ., που το θέλει και το παραθέλει το σχολείο.