Αν το καλό σιδέρωμα διορθώνει τις αστοχίες του ραψίματος ( στο κατά πεθεράν ευαγγέλιο) υπάρχει κάτι ανάλογο για το πλέξιμο; Με άλλα λόγια πώς ετοιμάζουμε τα τελειωμένα κομμάτια για το τελικό στάδιο κατασκευής ενός πλεκτού το οποίο είναι η συναρμολόγηση;
Το χειροποίητο πλεκτό, ως "ύφασμα", έχει ιδιαιτερότητες που προέρχονται από την ίδια τη φύση του. ΄Οσο "στρωτά" και να πλέκει κανείς στο τέλος το κομμάτι είναι μαζεμένο, με άκρες που γυρίζουν προς τα μέσα και σε διαστάσεις μικρότερες από εκείνες του (φορμαρισμένου) δείγματος. Επιπλέον σχεδόν πάντα υπάρχουν "εκπλήξεις" σχετικές με την εφαρμογή του κομματιού. Τι κάνουμε λοιπόν; Μα, τεντώνουμε. Είναι η διαδικασία που στα αγγλόφωνα περιοδικά ονομάζεται blocking και στα καθ' ημάς τέντωμα, φορμάρισμα κλπ. Εντελώς απαραίτητη, όπως το σιδέρωμα στο ράψιμο. Εξάλλου προηγείται του ραψίματος.
Πώς γίνεται; Με πολλούς τρόπους. Κάθε πλέκτρια εφαρμόζει και άλλη πρακτική, λιγότερο ή περισσότερο συνηθισμένη. Στόχος πάντα είναι τα υπό συναρμολόγηση κομμάτια να έρθουν στις επιθυμητές διαστάσεις και τη σωστή φόρμα. Κλειδί του πράγματος το γεγονός ότι το μαλλί έχει μεγάλη ελαστικότητα και όταν βρέχεται γίνεται υπάκουο και ανταποκρίνεται σε κάθε χειρισμό. Καθώς στεγνώνει μπορεί να διατηρήσει την επιθυμητή φόρμα αν το αναγκάσουμε να το κάνει. Ιδού μερικοί τρόποι:
1.Ο "ήπιος τρόπος": Τεντώνουμε τα κομμάτια του πλεκτού και τα στερεώνουμε με καρφίτσες σε μια μεγάλη και μαλακή επιφάνεια. Προσέχουμε οι διαστάσεις να είναι οι επιθυμητές και πάντως ίδιες για τα συμμετρικά μέρη του πλεκτού. Δηλαδή τα μανίκια να έχουν τα ίδιο μήκος και φάρδος, οι πλαϊνές ραφές το ίδιο μήκος κλπ. Καταβρέχουμε ελαφρώς τα κομμάτια ή τα σκεπάζουμε με νωπή πετσέτα. Γενικώς το πολύ νερό δεν προσθέτει τίποτε στη διαδικασία. Τα αφήνουμε να στεγνώσουν με την ησυχία τους, συνήθως όλη τη νύχτα. Το πρωί έχουμε καλοφορμαρισμένα κομμάτια, τα οποία είναι έτοιμα για ράψιμο αν είχαμε φροντίσει να "υφάνουμε" μέσα σε αυτά τις άκρες της κλωστής που κρέμονταν.
Η επιφάνειες που είναι κατάλληλες για το τέντωμα είναι πάμπολλες: Σιδερώστρες (προσοχή στις καμένες), μαξιλάρια καναπέ (προσοχή στις καρφίτσες), στρώματα, πετσέτες, τα αφρώδη πλακάκια που χρησιμοποιούν τα παιδιά, κλπ.
Στο εξωτερικό υπάρχουν ειδικές πτυσσόμενες επιφάνειες, μάλιστα με υποδιαιρέσεις, πάνω στις οποίες στερεώνει κανείς με ακρίβεια το πλεκτό. Υπάρχουν επίσης και ειδικά σύρματα που διατρέχουν περιμετρικά το πλεκτό κρατώντας το στερεωμένο για να αποφεύγεται το φαινόμενο των "μυτών" που δημιουργούν οι πολλές καρφίτσες στο περίγραμμά του πλεκτού.
2. Ο "γρήγορος τρόπος": Απλώς σιδερώνουμε το πλεκτό. Πάντα από την ανάποδη, πάντα με ατμό, ελέγχοντας πρώτα τις συστάσεις του κατασκευαστή στην ετικέτα της "κούκλας". Αρκετά νήματα, κυρίως τα συνθετικά ή εκείνα με μεταλλικά μέρη δεν επιδέχονται σιδερώματος. Η θερμοκρασία είναι εκείνη που αναγράφεται στο σίδερο. Μπορούμε να παρεμβάλλουμε πανί ανάμεσα στο πλεκτό και το σίδερο. Σε κάθε περίπτωση η πλάκα του σίδερου ακουμπάει ελάχιστα και πολύ ελαφρά το πλεκτό.Η κίνηση είναι: Ακουμπώ ελαφρά, σηκώνω. Ο κίνδυνος του ξεχειλώματος είναι μεγάλος αν αρχίσουμε κινήσεις στο μήκος και το πλάτος της σιδερώστρας, εκτός κι αν πρέπει πραγματικά να μεταβάλλουμε τις διαστάσεις κάποιου κομματιού.
Ο τρόπος αυτός είναι μια στάλα βίαιος κι επικίνδυνος αλλά γρήγορος. Είναι βεβαίως αποτελεσματικός όταν το μάκρεμα ή το φάρδεμα ενός κομματιού είναι το ζητούμενο. Τον τρόπο αυτό χρησιμοποιούν εξάλλου στις βιοτεχνίες όταν θέλουν να διορθώσουν τις διαστάσεις.
3. Ο "ευρηματικός τρόπος": Είναι αυτός που φαίνεται στο βίντεο. Δεν απαιτεί καρφίτσωμα, μια και το πέλος του χαλιού μοιάζει να συγκρατεί το πλεκτό στη θέση του. Όποιος/α τον δοκιμάσει ας μας πει τη γνώμη του!
Ας σημειωθεί ότι το βαμβάκι δεν διαθέτει την ελαστικότητα του μαλλιού. Έτσι , αν τεντωθεί, δεν επανέρχεται στις προηγούμενες διαστάσεις .
Πώς γίνεται; Με πολλούς τρόπους. Κάθε πλέκτρια εφαρμόζει και άλλη πρακτική, λιγότερο ή περισσότερο συνηθισμένη. Στόχος πάντα είναι τα υπό συναρμολόγηση κομμάτια να έρθουν στις επιθυμητές διαστάσεις και τη σωστή φόρμα. Κλειδί του πράγματος το γεγονός ότι το μαλλί έχει μεγάλη ελαστικότητα και όταν βρέχεται γίνεται υπάκουο και ανταποκρίνεται σε κάθε χειρισμό. Καθώς στεγνώνει μπορεί να διατηρήσει την επιθυμητή φόρμα αν το αναγκάσουμε να το κάνει. Ιδού μερικοί τρόποι:
1.Ο "ήπιος τρόπος": Τεντώνουμε τα κομμάτια του πλεκτού και τα στερεώνουμε με καρφίτσες σε μια μεγάλη και μαλακή επιφάνεια. Προσέχουμε οι διαστάσεις να είναι οι επιθυμητές και πάντως ίδιες για τα συμμετρικά μέρη του πλεκτού. Δηλαδή τα μανίκια να έχουν τα ίδιο μήκος και φάρδος, οι πλαϊνές ραφές το ίδιο μήκος κλπ. Καταβρέχουμε ελαφρώς τα κομμάτια ή τα σκεπάζουμε με νωπή πετσέτα. Γενικώς το πολύ νερό δεν προσθέτει τίποτε στη διαδικασία. Τα αφήνουμε να στεγνώσουν με την ησυχία τους, συνήθως όλη τη νύχτα. Το πρωί έχουμε καλοφορμαρισμένα κομμάτια, τα οποία είναι έτοιμα για ράψιμο αν είχαμε φροντίσει να "υφάνουμε" μέσα σε αυτά τις άκρες της κλωστής που κρέμονταν.
Η επιφάνειες που είναι κατάλληλες για το τέντωμα είναι πάμπολλες: Σιδερώστρες (προσοχή στις καμένες), μαξιλάρια καναπέ (προσοχή στις καρφίτσες), στρώματα, πετσέτες, τα αφρώδη πλακάκια που χρησιμοποιούν τα παιδιά, κλπ.
Στο εξωτερικό υπάρχουν ειδικές πτυσσόμενες επιφάνειες, μάλιστα με υποδιαιρέσεις, πάνω στις οποίες στερεώνει κανείς με ακρίβεια το πλεκτό. Υπάρχουν επίσης και ειδικά σύρματα που διατρέχουν περιμετρικά το πλεκτό κρατώντας το στερεωμένο για να αποφεύγεται το φαινόμενο των "μυτών" που δημιουργούν οι πολλές καρφίτσες στο περίγραμμά του πλεκτού.
2. Ο "γρήγορος τρόπος": Απλώς σιδερώνουμε το πλεκτό. Πάντα από την ανάποδη, πάντα με ατμό, ελέγχοντας πρώτα τις συστάσεις του κατασκευαστή στην ετικέτα της "κούκλας". Αρκετά νήματα, κυρίως τα συνθετικά ή εκείνα με μεταλλικά μέρη δεν επιδέχονται σιδερώματος. Η θερμοκρασία είναι εκείνη που αναγράφεται στο σίδερο. Μπορούμε να παρεμβάλλουμε πανί ανάμεσα στο πλεκτό και το σίδερο. Σε κάθε περίπτωση η πλάκα του σίδερου ακουμπάει ελάχιστα και πολύ ελαφρά το πλεκτό.Η κίνηση είναι: Ακουμπώ ελαφρά, σηκώνω. Ο κίνδυνος του ξεχειλώματος είναι μεγάλος αν αρχίσουμε κινήσεις στο μήκος και το πλάτος της σιδερώστρας, εκτός κι αν πρέπει πραγματικά να μεταβάλλουμε τις διαστάσεις κάποιου κομματιού.
Ο τρόπος αυτός είναι μια στάλα βίαιος κι επικίνδυνος αλλά γρήγορος. Είναι βεβαίως αποτελεσματικός όταν το μάκρεμα ή το φάρδεμα ενός κομματιού είναι το ζητούμενο. Τον τρόπο αυτό χρησιμοποιούν εξάλλου στις βιοτεχνίες όταν θέλουν να διορθώσουν τις διαστάσεις.
3. Ο "ευρηματικός τρόπος": Είναι αυτός που φαίνεται στο βίντεο. Δεν απαιτεί καρφίτσωμα, μια και το πέλος του χαλιού μοιάζει να συγκρατεί το πλεκτό στη θέση του. Όποιος/α τον δοκιμάσει ας μας πει τη γνώμη του!
Ας σημειωθεί ότι το βαμβάκι δεν διαθέτει την ελαστικότητα του μαλλιού. Έτσι , αν τεντωθεί, δεν επανέρχεται στις προηγούμενες διαστάσεις .
2 σχόλια:
το βιντεακι σου με βοηθεισε πολυ με την πλεξη του κασκολ που εψαχνα να εισαι καλα! οσο για τα ειδικες αυτες επιφανειες μοιαζουν πολυ με κατι παιδικα πατωματα που εχω δει στο jubo.(καταστημα παιχνιδιων). αλλα δεν εχουν τα μετρα επανω.
Μου αρέσουν οι πολύτιμες πληροφορίες, να προσφέρει σε άρθρα σας. Μπορώ να σελιδοδείκτη weblog σας και διαθέτουν τα παιδιά μου δοκιμή μέχρι εδώ γενικά. Είμαι ελαφρώς θετική πρόκειται να ενημερώνονται πάρα πολλά νέα πράγματα εδώ από οποιονδήποτε άλλο!
Δημοσίευση σχολίου