Σήμερα βεβαίως οι παλιές "Λιλίκες" χρησιμοποιούν παντοδύναμα διαδικτυακά ψαχτήρια και ανακαλύπτουν ξανά , με τριάντα χρόνια καθυστέρηση, την "φιλολογική" μεριά των παιδικών διαβασμάτων τους.
Ιδού, ο Marcel Marlier (1930) , ο άνθρωπος που έφτιαξε αγαπημένες εικόνες ενός παιδικού σύμπαντος, σε μια ιδεατή συνάντηση με τους ήρωές του, τη Λιλίκα και τον Παταπούφ,
και ο Gilbert Delahaye (1923-1997), o συγγραφέας. Βέλγοι. Κάθε χρόνο, από το '54 ,έβγαζαν και μια Λιλίκα , για δεκαετίες. Αυτή που μου έμαθε ότι μια μικρή γυναίκα πρέπει να είναι χαρούμενη, κεφάτη, προσηνής, υπεύθυνη,νοικοκυρεμένη, δημιουργική, κομψή, δυναμική και μέσα σε όλα τούτα βεβαίως και να πλέκει.
Την έλεγαν Martine, στις γαλλόφωνες περιοχές,
Andreea αλλού,
ή και Anita,
ένας θεός ξέρει πώς στα ισραηλινά,
Martynka στα πολωνικά,
Aysegul στα τούρκικα,
και τώρα τελευταία Μαρίλη στα ελληνικά.
Στο e-bay τα αντίτυπα του '60, σαν και τα δικά μου, πωλούνται ως πολύ σπάνια. Μα εγώ τις φυλάω τις Λιλίκες μου ακόμη και τώρα που μεγάλωσα και γνωρίζω πια γιατί δεν την ονόμαζαν Κούλα ή Παναγιώτα ή Μαρία. Και καθώς τις ξεφυλλίζω καμιά φορά κι επιστρέφω στο ανεξίτηλο σύμπαν που μου σύστησαν, αναρωτιέμαι μήπως τελικά εξακολουθώ να ζω μέσα σε αυτό και να κάθομαι φρόνιμα- φρόνιμα με τις βελόνες μου δίπλα σε ένα ανοιχτό, φαρδύ παράθυρο.
Ένας πόντος, δυο πόντοι...
και ο Gilbert Delahaye (1923-1997), o συγγραφέας. Βέλγοι. Κάθε χρόνο, από το '54 ,έβγαζαν και μια Λιλίκα , για δεκαετίες. Αυτή που μου έμαθε ότι μια μικρή γυναίκα πρέπει να είναι χαρούμενη, κεφάτη, προσηνής, υπεύθυνη,νοικοκυρεμένη, δημιουργική, κομψή, δυναμική και μέσα σε όλα τούτα βεβαίως και να πλέκει.
Την έλεγαν Martine, στις γαλλόφωνες περιοχές,
Andreea αλλού,
ή και Anita,
ένας θεός ξέρει πώς στα ισραηλινά,
Martynka στα πολωνικά,
Aysegul στα τούρκικα,
και τώρα τελευταία Μαρίλη στα ελληνικά.
Στο e-bay τα αντίτυπα του '60, σαν και τα δικά μου, πωλούνται ως πολύ σπάνια. Μα εγώ τις φυλάω τις Λιλίκες μου ακόμη και τώρα που μεγάλωσα και γνωρίζω πια γιατί δεν την ονόμαζαν Κούλα ή Παναγιώτα ή Μαρία. Και καθώς τις ξεφυλλίζω καμιά φορά κι επιστρέφω στο ανεξίτηλο σύμπαν που μου σύστησαν, αναρωτιέμαι μήπως τελικά εξακολουθώ να ζω μέσα σε αυτό και να κάθομαι φρόνιμα- φρόνιμα με τις βελόνες μου δίπλα σε ένα ανοιχτό, φαρδύ παράθυρο.
Ένας πόντος, δυο πόντοι...
6 σχόλια:
καλα έ εχω παθει πλακα που τα βρηκες ολα αυτα ειναι φανταστικα ολα νομιζα οτι μονο εγω ειμαι ερωτευμενη με το παρελθον αλλά ευτηχως ειναι κι αλλοι.
Αν θες να δεις μερικα τευχη παλια δες στο blog μου ειναι ολοκληρα και εχω και τα σχεδια τους.
Ευχαριστώ, πουάν! Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι ακριβώς ερωτευμένη με το παρελθόν, απλώς προσπαθώ να το αντέξω.
Εγω παλι ειμαι ερωτευμενη με τις αξιες και τον τροπο ζωης εν μερει! γιατι δεν μπορω να πω μου αρεσουν οσα μπορω και απολαμβανω σημερα.
Θαηθελα να ζουσα σε εκεινη την εποχη αλλα με τα δεδομενα τα σημερινα.
κορίτσια να στε καλά ! μου φτιάξατε το κέφι , έχω μερικά τεύχη "λιλίκα" απο τα νιάτα μου αλλά όχι όλη την σειρά κ τώρα χαίρομαι γιατί θα την αποκτήσει η κόρη μου! Ευχαριστώ πολύ!!!!
μηπως ξερετε καποιον που να πουλαει τον τομο Β και Γ απο τις ιστοριες με τη Λιλικα; Αν ξερετε κατι πειτε μου παρακαλω
Δημοσίευση σχολίου