Η γυναίκα που πλέκει με δραματική αφοσίωση και υπαρξιακό, θα έλεγε κανείς πείσμα, είναι:
- πονηρή;
- αργόσχολη;
- ανόητη;
- ψυχασθενής;
- γριά;
- γιατί δίνει άλλοθι σε μια φίλη της;
- για να πείσει τον εαυτό της ότι υπάρχει;
- επειδή δεν έχει τίποτε καλύτερο να κάνει;
- επειδή δεν είναι ικανή για τίποτε άλλο;
- επειδή εκεί -στο χείλος του γκρεμού- είναι η θέση που της αξίζει;
Δεν βλέπει πέρα από τις" μύτες" της; Βλέπει, αλλά δεν την ενδιαφέρει για που τραβάει; Μήπως το πλέξιμο είναι ο πόλεμός της; Τότε ποιος είναι ο εχθρός; Κι αυτή τι κάνει;Αντιστέκεται ή παραδίνεται; Στο τέλος νικάει ή χάνει; Αν νικά ,ποιες είναι οι απώλειές της; Αν χάνει, τι της απομένει; Τελικώς πρόκειται για αλληγορία ή μόνο για μια σάτιρα της εμμονής σε μια γυναικεία συνήθεια;
Μια δεύτερη ανάγνωση: (από σχόλιο στο Youtube)
- Το πλέξιμο: Ο καταναλωτισμός
- Οι βελόνες: Οι βιομηχανίες
- Το πλεκτό: Η καταστροφή του περιβάλλοντος
- Η βαρύτητα: Η υπερθέρμανση του πλανήτη
- Τα μαλλιά της γυναίκας: Οι μη προνομιούχοι
- Η γυναίκα:Εμείς, οι ανόητοι
- Το ψαλίδι;
An explanation( from a Youtube comment):
- knitting=consuming
- needles=corporations
- cloth (scarf?)=pollution
- gravity=global warming
- hair=the less fortunate among us
- woman=...us dumb fools.
- scissors=?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου